Het vijftigste boek van Marcus Pfister, roept vragen op, letterlijk en figuurlijk.
In dit prentenboek, met de ondertitel ´grote vragen van kleine ontdekkers´ staat de verwondering centraal. In dichtvorm wordt een groot aantal vragen gesteld, maar niet beantwoord.
De tekst wordt ondersteund door kleurrijke illustraties. Pfister werkt vooral met waterverf en brengt accenten aan met potlood. Op iedere pagina heeft hij een stukje folie verwerkt, dit geeft een aantrekkelijke schittering.
Veel vragen en afbeeldingen hebben een relatie tot de natuur, de lezer ziet rozen (´komt de geur van bloemen door de kleur misschien?´), een zingend vogeltje (´Waarom fluiten de vogels elke morgen, hebben ze dan helemaal geen zorgen?´) en wilde ganzen (´hoe bereiken zij hun doel, vinden ze de weg naar het zuiden op gevoel?´). 
Daarnaast is er aandacht voor de elementen: de zon, regen, wind en het binnenste van de aarde.
Onverwachte vragen zijn er ook: ´leven er echt geen dinosaurussen meer? Kan ik teruggaan in de tijd, al is het maar één keer?´
Achter in het boek wordt de tekst herhaald, dan wordt duidelijk zichtbaar dat het rijm niet soepel is. De vragen die opgeroepen worden zijn veelzijdig en origineel. Soms is er sprake van een filosofische vraag:´wat is goed en wat is kwaad´, vaak zijn het wetenschappelijke vragen:´hoe kan het dat stenen in het water zinken, maar dat vissen niet verdrinken?`

Dit prentenboek is een uitdaging, de voorlezer en het kind gaan op avontuur. Je weet nooit waar de verwondering je zal brengen.